De Wit-Russen zijn te gast bij vele gezinnen in heel Nederland. Ook Geert en Aafke Koops uit Hollandscheveld hebben logees uit het voormalige USSR-land: Slava en Wietka. De jongemannen zijn niet voor het eerst in Hollandscheveld. Slava (28) komt hier al bijna 18 jaar over de vloer, Wietka (26) iets korter. Geert herinnert zich het eerste bezoek nog als de dag van gisteren. ,,Slava was zo’n min ventje. Hij was bleek en stil, en erwtensoep hield hij niet binnen. Echt een ziek kind. Wietka heeft nooit gehuild. Die lachte altijd. Dat doet hij nog.” Omdat de mannen van jongs af aan in Nederland te gast zijn, spreken ze een aardig woordje in onze taal. Slava tenminste. Wietka houdt zich wat op de achtergrond, volgens Geert is hij wat onzeker over zijn woordenschat. Verstaan doen ze het in ieder geval prima. Geen enkele keer wordt ruggespraak gehouden in het Russisch. Ook al moet Slava soms duidelijk zichtbaar de woorden opdiepen.
Dat Aakfe en Geert Koops al zoveel jaren Wit-Russen te gast hebben vinden ze de normaalste zaak van de wereld. Aafke: ,,Voorzitter Klaas Koops van Stichting Rusland Kinderhulp en zijn vrouw Mirjam, die zijn bijzonder. Die hebben zo’n groot warm hart. Daar staat de deur altijd open. Ze zijn de drijvende kracht achter de stichting.”
Klaas was ook degene die Geert en Aafke tijdens hun bruiloft ruim 18 jaar geleden verraste met de vraag of zij kinderen uit Wit-Rusland wilden opvangen. Aafke: ,,Natuurlijk zeiden we ja. Het was tenslotte tijdens de kerst en het is ook een christelijke taak om er voor je naaste te zijn.” Het bleef niet bij die ene keer. Steeds weer andere kinderen vonden een gastvrij huis bij Aafke en Geert. Slava en Wietka veroverden een bijzonder plekje in hun harten. Aafke: ,,Ze horen bij de familie. We hebben zelf twee zonen en drie kleinkinderen en Slava en Wietka voelen ook als onze zonen.”
Geert en Aafke zijn zelf ook een paar keer naar Wit-Rusland geweest. Geert: ,,De eerste keer is Aafke zo geschrokken van de armoede daar dat ze twee weken van streek geweest is.”
Boerenbedrijf
Inmiddels zijn de kleine ventjes van vroeger aardige kerels. Beiden getrouwd en vader van een zoon. Ze werken op grote melkveebedrijven. Ieder in een ander dorp. Op aandringen van Geert en Aafke vertellen ze over hun werk. Wietka werkt op de grootste boerderij. ,,Een bedrijf met zeshonderd koeien waar in totaal 15 tot 20 mensen werken.” Slava’s werkgever heeft driehonderd koeien. De mannen maken lange dagen, waarbij Wietka het voordeel heeft dat hij tussen de middag naar huis kan om te eten en op het werk kan douchen. Stromend water hebben ze thuis op het platteland niet. ,,Ja, het is erg armoedig daar”, benadrukt Aafke het verhaal van Wietka en Slava. ,,Geen douches, geen toilet, geen wasmachine.” Naast hun baan bij de boerderij hebben ze zelf ook nog een keuterboerderij waar ze voor hun eigen eten zorgen. Slava heeft een varken, wat kippen en een groentetuin. Keihard werken om te overleven. Een keer per jaar wordt een varken geslacht en wordt het vlees geweckt. Wietka heeft zelfs meerdere varkens. Het werkritme is vier dagen op, een dag af en in de zomer wanneer de koeien buiten gehoed worden, is het 24 uur op, 24 uur af.
Aparte kinderen
De boerenmannen voelen zich thuis bij Aafke en Geert. Iedere keer verheugen ze zich er weer op om naar Nederland te komen. ,,Maar ook al komen ze hier al zo lang, ze zijn erg beleefd. Ze zullen nooit iets pakken uit de koelkast zonder te vragen en staan altijd voor ons klaar.” Slava haalt zijn schouders op en zegt met een lach: ,,Ik houd niet van stilzitten”. Dat komt momenteel extra handig uit want Aafke heeft haar linkerschouder gebroken. De linkerkant van haar bovenlichaam is bont en blauw. ,,Je zult het niet geloven, maar ze hebben speciaal voor mij vanmiddag een broek en een vestje gekocht dat ik makkelijk aan en uit kan doen. Van dat kleine beetje geld dat ze hebben. Geweldig toch? Het zijn zulke bijzondere aparte kinderen. Ze eisen nooit iets. Iedereen die twijfelt over logeerkinderen uit Wit-Rusland kan ik alleen maar zeggen dat ik er nooit spijt van heb gehad.”
Bron: Hoogeveensche Courant van vrijdag 27 december 2013