Wel eens avonturen
Het gezin Oosting besloot voor de eerste keer een kind uit Wit-Rusland op te nemen. Het was Jan die met het voorstel kwam, nadat hij in het dorpsblad had gelezen dat er nog gastgezinnen gezocht werden door de Stichting Rusland Kinderhulp Ruinerwold- Koekange. ‘Ik dacht bij mezelf: we kunnen wel eens avonturen. We hebben het hier zo goed en ik ben huisman. Als ik drie kinderen te eten geef, kan er nog wel een bij.’ Hij legde het voor aan zijn 39-jarige vrouw Sjoukje, die een drukke baan heeft en daarom ook aangaf dat Jan er de grootste stem in had. Ook de drie kinderen zagen het wel zitten. ‘Ze mag wel bij mij op de kamer’, zei dochter Daphne van 9 direct. ‘Als we één van die kinderen een geweldige tijd kunnen bieden, waarom dan niet?’
Vica kwam, zag en stal de harten van de familie. Ook de 7-jarige tweeling, Bram en Olaf, bleken happy met hun nieuwe zus. Vica bleek al aardig wat woordjes Engels te spreken en leerde in korte tijd zelfs een beetje Nederlands praten. Met dank aan Google Translate kan er goed gecom-municeerd worden met het meisje uit Belarus. ‘Dat was er zeven jaar geleden, toen de vorige groep kwam, nog niet. Je zet er een Russisch toetsenbord voor en kunt alles vertalen’, zegt Jan.
Heel bescheiden
Vanaf de eerste avond vonden de meisjes elkaar. ‘Het was direct al klepperdeklep op de kamer van Daphne, sinds-dien is het Engels van Daphne beter geworden. Ze moet wel dingen afstaan, wat ze nooit gewend was. Aan de andere kant is Vica heel bescheiden. Ze is voorzichtig met de spullen van Daphne, Vica heeft het idee dat ze aan haar spullen komt. Ze doet met alles mee, gaat mee naar de camping en op visite. Ze begreep niet helemaal waarom we naar een caravan gingen, terwijl we zo’n mooi huis hebben. Hoe koud het daar ook was! Maar ze heeft hier echt een geweldige tijd’, weet Jan zeker. Vica knikt hartstochtelijk als ze hier via de 22-jarige juf Alesya Danilyuk naar gevraagd wordt. ‘Ik vermaak me goed en geniet van de mooie natuur en de frisse lucht. En het pretpark’, verwijst ze naar het bezoek dat alle kinde-ren brachten aan Speelstad Oranje.
Iedere maandag zwemmen de kinderen in Bad Hesselin-gen in Meppel, ze deden mee aan het schoolvoetbaltoer-nooi op Koninginnedag en Vica was die dag ook in oranje gehuld. ‘Ze hebben van tevoren wel gekeken waar ze de kinderen plaatsten. Wij zijn een heel sportieve familie, Vica is dat ook. Ze doet van alles: mountainbiken, hardlo-pen en zwemmen’, vertelt Jan, die in zijn DOS’46- tijd zijn vrouw Sjoukje leerde kennen.
Zoete inval
Het is af en toe een zoete inval aan de Larijweg, want iedereen neemt vriendjes of vriendinnetjes mee naar huis. ‘Ik heb het halve Kremlin hier al gehad’, zegt Jan geksche-rend. ‘Ik zet dan een groot bord fruit op tafel en dat is zo op. Fruit gaat hier harder dan snoep.’ Daar waar juf Alesya best wel heimwee heeft, geldt dat nauwelijks voor de meeste kinderen. Het vertrek wordt voor veel deelnemers – kinderen én gastouders – een emotionele gebeurtenis. In ieder geval twee kinderen willen absoluut niet terug, maar die hebben wat minder fijne omstandigheden in Wit Rusland. Vica heeft aangegeven er een nieuwe vader en moeder bij te hebben. ‘Het allermooiste wat ik ooit heb gehoord, is dat Sjoukje en ik 99% lief zijn en haar eigen moeder 100%’.
Bron: Meppeler Courant van woensdag 5 juni 2013