Nog altijd krijgt Schraverus tranen in haar ogen als ze terugdenkt aan dat eerste bezoek. Hoe de kinderen in het weeshuis, allemaal lichamelijk en/of verstandelijk gehandicapt, er bij liepen. Amper kleding en eten, geen speelgoed en het was er zó smérig. Maar erger nog: ze telden niet mee. Afgedankte kinderen, dat waren het. Kinderen zonder toekomst. Omdat ze toevallig de pech hadden daar geboren te worden, in een land waar de laatste dictator van Europa de bevolking overheerst en gehandicapten niet mee telden.

Stichting
Woest, was Schraverus. Want dit kon, dit mócht toch niet. Terug in Nederland richtte ze Stichting Weeshuizen Belarus op. Wist zij veel wat haar daar allemaal te wachten zou staan. Hoe lastig het zou zijn om zaken voor elkaar te krijgen onder zo’n harteloos, bikkelhard en genadeloos regiem waar geen eigen initiatieven geduld werden.
Maar toch, er werd geld ingezameld. Er kwamen donateurs. Vanuit Nederland en vanuit dáár. Het weeshuis werd opgeknapt. Er kwam een leerboerderij waar leerlingen in veeteelt, landbouw en fruitteelt worden opgeleid . Inmiddels zijn er zelfs vijf internaten met plaats voor ruim 500 kinderen die kunnen kiezen uit tien opleidingen: van naaister tot metselaar tot tractormonteur.

Sterren zonder Maan is nu verkrijgbaar. Bestellen kan via de mail. De netto-opbrengst wordt besteed aan projecten in Belarus.

Bron: Brabants Dagblad, 18 november 2016