SRK = kinderhulp in Oekraïne

Na de Tsjernobyl ramp in 1986 waren er meer dan 200.000 gezinnen uit de besmette gebieden gerukt door eenvoudige razzia’s en overal gedumpt in het land, zonder werk. Eenvoudige huizen waren toen gebouwd zonder verwarming en (bijna) geen voorzieningen.

In het begin waren we aangewezen op bestaande oude Wit Russische structuren. Alle tolken van niveau waren ‘geselecteerd’, onze Alla(‘s), Sveta(‘s) en Vladimir(‘s) waren lid en werkten of hadden gewerkt bij de ‘grote organisatie’. We kregen in de loop van de jaren door hoe de rapporten van de verblijven geschreven moesten worden.

We zorgden dat er geen problemen kwamen voor de tolken en begeleiders. We zorgden goed voor hun en de kinderen, de begeleiders en de organisaties achter de selecties. Het werden bijna allemaal vrienden.

Na een jaar of 5 kregen we signalen, vreemde opmerkingen en verdachte kinderen in groepen die er niet thuis hoorden. We zagen dat sommige kinderen, voorkeursbehandelingen kregen in de klassen. Er werd op hoog niveau gechanteerd.

De bestaande maatschappelijke organisaties hadden ook ‘eigen’ gewoontes. Gewoontes uit de oude tijd. Toen we verder gingen zoeken, kwamen we er achter dat kinderuitwisseling big business was geworden. Families moesten (soms flink) betalen en de ouders moesten onze organisaties, als we langskwamen, in de watten leggen.

Terwijl wij internationaal bij onze buitenlandse organisaties melden wat er aan de hand was, bleek dat de meeste westerse organisaties bang waren om streng op te treden. Het was ons duidelijk: we moesten als organisatie onafhankelijk worden, we richten een eigen organisatie Help People en een eigen bedrijf HTT op, met een eigen bus.

SRK begon klein. Een ideaal team met Henk en Ina Kikkert, Gerrie en Jennie Metselaar, Mirjam en ik. We waren vrienden uit een dorp en schakelden snel. We hadden in het begin alleen niet door dat er meerdere lagen in de Russische maatschappij hun eigen werkwijzen en waarheid hadden.

Handel in NGO met ‘lijken in de kast’. We leerden snel.

 

We liepen tegen verschillende zaken aan: verduistering van papieren, verkoop en handel van visums, verdachte inbraak en vreemd politie optreden.Nu we aan het afbouwen zijn, zijn de veranderingen moeilijk. Het doet pijn, het zoeken naar oplossingen om sommige activiteiten nog enkele jaren een breder draagvlak in

Belarus te geven. Heel veel activiteiten worden onder de loep genomen om de ervaringen niet verloren te laten gaan.

We zijn in contact met organisaties en personen, al vele jaren. De meeste initiatieven zijn op niets uitgelopen. We hopen en bidden dat we niet iedereen in Minsk hoeven te ontslaan.

Het bestuur heeft besloten de HTT medewerkers de kans te geven om een commerciële doorstart te maken.

HTT gaat als toeristisch bedrijf opereren om toeristen te halen uit landen zoals Italië, Engeland, Duitsland en natuurlijk ook uit Nederland.

Met vriendelijke groet,

Klaas Koops

Het begin van SRK